Belasting op tweede verblijf: wat je moet weten

Wat is een tweede verblijf?

Tweede verblijven zijn woningen waarvan diegene die er verblijven, niet staan ingeschreven in het bevolkingsregister, vreemdelingenregister of wachtregister op dit adres. Het zijn dus woningen waarop geen domicilie is gevestigd. 

Wat is de tweedeverblijfstaks?

Gemeenten kunnen ervoor kiezen om geregistreerde tweede verblijven te belasten. In meer dan de helft van de Vlaamse gemeenten is de tweedeverblijfstaks van toepassing.

De gemeentebelasting op tweede verblijven wordt meestal gebruikt als een soort compensatie voor de aanvullende gemeentebelasting op de personenbelasting (APB). Gemeenten met tweede verblijven op hun grondgebied leveren heel wat inspanningen voor personen die niet zijn ingeschreven in het bevolkingsregister, maar die er toch dikwijls verblijven en dus ook gebruik maken van de gemeentelijke infrastructuur en de dienstverlening. 

Wie niet is ingeschreven in de bevolkingsregisters van de gemeente, wordt er ook niet aangeslagen in de aanvullende personenbelasting. En net daarom willen de gemeenten dat deze personen bijdragen door middel van de tweedeverblijfstaks.

Hoeveel bedraagt belasting op tweede verblijven?

Het tarief wordt meestal forfaitair of uniform bepaald aan de hand van een vast bedrag per tweede verblijf gelegen in de gemeente. Een grote meerderheid van de Vlaamse gemeenten hebben voor deze optie gekozen. 

Het bedrag schommelt grosso modo tussen 500 en 1.191 euro per jaar naargelang van de gemeente en soms ook naargelang van de ligging binnen de gemeente. Opvallend is dat het tarief de laatste jaren in sommige gemeenten, waaronder Knokke-Heist, Bredene, De Panne, Koksijde en Oostende, enorm is toegenomen.

Wie betaalt?

De eigenaar, huurder of andere gebruiker die op 1 januari van het aanslagjaar de woning betrekt, moet de belasting betalen.

Frustratie rond tweedeverblijfstaks

In veel gemeenten leeft een frustratie in verband met tweede verblijven waar mensen die bijna permanent in de gemeente verblijven, maar hun domicilie in bijvoorbeeld een appartement aan de kust leggen, net omwille van de afwezige of lage personenbelasting in die kustgemeenten. Op die manier moeten ze geen tweedeverblijftsaks betalen die doorgaans een stuk hoger ligt dan de personenbelasting.

Tweedeverblijvers worden omwille van die hoge tweedeverblijftaks ook wel eens de melkkoe van onze kustgemeenten genoemd. 2019 was wellicht het laatste jaar waarin de aanvullende belasting op de personenbelasting meer opbracht dan de belastingen op tweede verblijven. Sommige kustgemeenten halen bijna dubbel zoveel belastingen op bij tweedeverblijvers als bij de eigen inwoners en zelfs meer.